علیرضا سپهرآرا؛ سیاووش طالع پسند؛ حمیده رحیم پور
دوره 2، شماره 6 ، دی 1390، ، صفحه 1-18
چکیده
زمینه: در بسیاری موارد معلمی درآموزش خود موفق است، اما به دلیل اینکه درس او مورد علاقۀ شاگردانش نیست و دارای سطح دشواری است، آموزش او نیز تحتالشعاع درس وکتاب درسی قرار میگیرد. هدف: پژوهش حاضر به بررسی همترازی نمرات ارزشیابی اساتید در دروس مختلف، با توجه به سطح دشواری دروس از دید دانشجویان می پردازد. روش: جامعۀی آماری این پژوهش ...
بیشتر
زمینه: در بسیاری موارد معلمی درآموزش خود موفق است، اما به دلیل اینکه درس او مورد علاقۀ شاگردانش نیست و دارای سطح دشواری است، آموزش او نیز تحتالشعاع درس وکتاب درسی قرار میگیرد. هدف: پژوهش حاضر به بررسی همترازی نمرات ارزشیابی اساتید در دروس مختلف، با توجه به سطح دشواری دروس از دید دانشجویان می پردازد. روش: جامعۀی آماری این پژوهش تمامی دروس ارزیابی شدۀ دانشگاه سمنان در نیمسال اول 88-87 می باشد. به این منظور ابتدا دروس 9 رشتۀ تحصیلی از دید دانشجویان سال آخر با استفاده از مقیاس لیکرت، به 5 سطح (خیلی دشوار تا خیلی آسان) تفکیک شد و نمونهای به حجم 171 درس انتخاب گردید. یافتهها: نتایج نشان داد که کاربرد یک نمرۀ واحد برای مقایسۀ عملکرد اساتید در فرمهای ارزشیابی، روش مناسبی نیست و برای مقایسۀ نمرات ارزشیابی اساتید، باید ابتدا نمرات به دست آمده، تراز شوند. در این پژوهش برای همتراز کردن نمرات از دو روش پارکی ساده و تبدیل زد[1] استفاده شد. بحث و نتیجه گیری: یکی از دلایل ناهمترازی، تفاوت در نوع ارزشیابی دانشجویان از دروس با توجه به سطح دشواری دروس میباشد.